(Bu spor blogunda bu kez hayata dair bir yazı yazmak geldi içimden. Sebebini ben de bilmiyorum.)
Geçmişten gelen bir alışkanlık durumuydu bende not defteri tutmak. Öyle sayfalar dolusu şiirler ya da hikayeler yazmıyordum ama kendimce tüm küçük ayrıntıları not ediyordum. Bir ara bu alışkanlıktan vazgeçer gibi oldum. "Artık ne gerek var hepsi zaten kafamda" diye düşündüm. Ama insan evladı peygamber de olsa unutuyor bazı şeyleri aradan geçen zamanda anladım. Sonra yeniden masamın yanına bir not defteri, bir kalemlik dolusu da kalemi her zaman hazır tutmaya başladım. Bazen izlediğim bir filmde küçük bir sahneyi, bazen okuduğum bir yazıda bir cümleyi, bazen de aklıma gelen "Ulan ben niye böyle yapmıyorum" dediğim durumları karalamaya başladım. Sonra baktım ki baya birikmiş. Bu kadar küçük şeylerin böylesine yer kaplaması bana garip geldi. Hepsi hepsi ufak birer nottu ne de olsa. Not alıp da yapmadığım bir ton şey geldi bir de aklıma. Meğer ne çok şey yapmamışım ben. "Nasıl olsa zaman var" derken ertelen notlardan kitap çıkar heralde. Not defterinde yeni bir sayfaya geçmek, artık çok soyut bir şey oldu. Yeni "yaparım"lar ve yeni "ertelenen"ler. Eski ise yine önceki sayfalarda...
Ve artık zamanın daraldığını hissetikçe, yapılamayanlar, yapmaya zaman kalmayanlar, ya da yapmaya izin verilmeyenlerle dolu not defteri son sayfasıyla selamladı beni. Bundan sonra o sayfanın değerini bilmek lazım. Bunu da not aldım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder